Minilektórka kolejana :)) Warto zajrzeć do obudwuch :))- "Bo wszyscy odchodzą tak szybko"

Był to słoneczny dzień. Rocznica śmierci mojej mamy. Cały dzień najchętniej spędziłabym w objęciach mojego chłopaka Jacka Nowaka.Jacek niebiesko oki, wysoki i wysportowany przystojny mężczyzna. Kocham go najbardziej. 

Tego dnia wstałam  6:30 sama byłam na urlopie macierzyńskim ale przecież Tomkowi- mojemu synowi trzeba przygotować śniadanie. O Jacku też nie mogę zapomnieć. Później zapewne obudzi się moja 6 miesięczna córeczka Asia i trzeba będzie ją nakarmić przebrać i udać się na szczepienie do szpitala. Ale wcześniej muszę obudzić Tomka, ubrać go do szkoły/przedszkola. Stwierdziliśmy z Jackiem że lepiej będzie jak już się po woli zacznie uczyć niż później wszystko narzucą na mojego syneczka. Miał on dopiero na 10:00 być w przedszkolu, ale dzisiaj idziemy sobie spacerkiem więc musimy wstać o 8:00 by się ubrać a o 9:30 wyjść. Dlaczego spytasz wstaje tak wcześnie? Jacka muszę przygotować. Około godziny 7:00 wstał Jacek i ciepło mnie przywitał.:

-Witaj kochanie- pocałował mnie.

-Siadaj śniadanie gotowe- i podłożyłam mu kanapki z serem,pomidorem,ogórkiem,sałatą i cebulą pod nos.

- A ty skarbie jak zawsze punktualna. Ja jutro zrobię śniadanie za ciebie.

-Dobrze. To się wyśpię!

-Hahaha bardzo śmieszne. A jak tam mam iść dzisiaj z tobą na cmentarz?

-Nie , pójdę po szczepieniu z Asią na chwile.

-Dobrze, a przyjechać później po was?

-Nie, odpierz tylko Tomka z przedszkola.

-Dobrze, ja już lecę, bo się kochanie spóźnię. Pa kochanie- i pocałował mnie w policzek.

-Pa - uśmiechnęłam się.

Była już 7:45. Więc zadzwoniłam umówić się na szczepienie.:

-Dzień dobry z tej strony Ewelina Smoleń pielęgniarka szpitala na ul.Modrzejewskiej

-Z tej strony Aleksandra Nowak, chciała bym zapisać swoją córeczkę Joanne Nowak na szczepienie i kontrole...

-Ile córeczka ma lat?

- Raczej miesięcy. 6 miesięcy

-Dobrze odpowiada pani godzina 14:30?

-Tak

-To do widzenia.

-Do widzenia i dziękuje.

-Nie ma za co. To w końcu moja praca- po czym rozłączyłyśmy się. Po czym usłyszałam płacz małej Asi. Więc do niej poszłam. Nakarmiłam, przewinęłam ubrałam i poszłam obudzić Tomeczka. Spał on w swoim niebieskim pokoju w samochody, które bardzo uwielbiał a najbardziej te starodawne. Dlatego na jego 5 urodziny byliśmy przejechać się starszym samochodem i pooglądać resztę. Był bardzo szczęśliwy.:

-Tomek wstawaj.-Zaczęłam go budzić.

-Dobrze mamusiu.-Pod nius się- Mogę Asie na rączki, proszę?- Zapytał i popatrzył na mnie tymi swoimi słodkimi, małymi, niebieskimi oczkami. Nie mogłam mu odmówić.

-Możesz

-Dziękuje

-Ale tylko na chwilkę.

-Dobrze- położyłam mu małą na kolanach był bardzo szczęśliwi.

-Dobrze- wzięłam mu Asie- ubierz się- Wyciągnęłam mu rzeczy z jego szafy-I zejdź na dół do kuchni

-Dobrze!

-Nie zapomnij plecaczka

-Dobrze mamusiu- zeszłam z Asią na dół włożyłam ją do wózeczka. Przygotowałam Tomkowi jego ulubione chrupki z mlekiem. Wzięłam wózek z Asią  i pojechałam do pokoju gdzie zrobiłam sobie makijaż.Lekki. Po 10 minutach byłam gotowa i poszłam do kuchni właśnie schodził ubrany Tomek. Nauczył się ubierać gdyż gdy Asi jeszcze nie było albo była mniejsza to go tego razem z Jackiem uczyłam. Gdy obydwoje zjedliśmy śniadanie była 8:50.:

-Oho musimy się ubierać- odparłam,a Tomek ruszył w stronę drzwi i zaczął się ubierać. Niestety nie był nauczony jeszcze dobrze zakładać butów. Gdy ubrałam już Asie dość ciepło gdyż było przed wiośnie. I poszłam przed drzwi gdy zobaczyłam Tomka z ubranymi na odwrót butami zaczęłam się śmiać i przebrałam mu buty. Ubrałam się sama i ruszyliśmy. O godzinie 9:55 byliśmy pod przedszkolem.:

-Bądź grzeczny ty mój urwisie- pocałowałam go w policzek.

-Mamo nie przy kolegach.

-Dobrze, już dobrze. Po pracy odbierze cię tata dobrze?

-Fajnie.

-Idź już bo się spóźnisz.

-Pa mamo.

-Pa kotku- ruszyliśmy w swoje strony, a dokładniej na cmentarz do grobu mojej mamy.

Gdy już tam dotarliśmy usiadłam na ławce i zaczęłam uspokajać Asie. Modliłam się, rozmawiałam z moją mamą.Po chwili zadzwonił mój telefon. Była to "Przedszkole Tomeczka". Odebrałam.:

-Hallo

-Dzień dobry z tej strony...

-Wiem kto.

-Dobrze więc przejdźmy do rzeczy...

-Tak?

-Tomek Nowak zemdlał. Zabrało go pogotowie.

-Co?

-Przykro nam.

- Na jakiej ulicy jest ten szpital?

- Modrzejewski.

-Już tam idę. A jakaś opiekunka pojechała z nim?

-Ma jechać właśnie się ubiera.

-Poprosiła by pani by przyjechała po mnie bo ja dzisiaj na nogach szłam.

-Dobrze przekaże.

-Do widzenia dziękuje. A i jestem  na cmentarzu na ul.Kwiatowej z przodu będę czekać z różowym wózeczkiem.

-Dobrze, do widzenia.-Pożegnałam się z mamą i ruszyłam w stronę wyjścia była 11:15. Po chwili przyjechała opiekunka i ruszyliśmy w stronę szpitala. Po 5 minutach już tam byliśmy. Poszłam do recepcji zapytać się gdzie jest mój syn. Po chwili byłam w drodze na sale. Spotkałam tam lekarza.:

-Co z moim synem?

-Zrobiliśmy już prześwietlenie. Ma guza mózgu. Musimy zrobić operacje.

-Jakie są szanse że go uratujecie?

-Ok.75%

-Dobrze zgadzam się gdzie mam się podpisać.

-Tutaj 

-Prosze ratujcie mojego synka.

 -Już będzie operacja.- Ruszyli po Tomka i zabrali go na sale a ja poinformowałam o wszystkim Jacka. On zadzwonił po swoją mame by przyjechała po Asie i zabrała ją do domu. Po 10 minutach byli obydwoje. Mama zabrała Asie, a ja płakałam wtólona w Jacka.

-------------------------------2Godziny Później----------------------------

Z sali wyszedł lekarz.:

-Przykro nam.Guz był juz za duży by go tak usunąć.Pański syn nie żyje.

Załamałam się. Po chwili zadzwonił mój telefon. Była to Monika.:

-Co Monika?

-Mam smutne wiadomości.

-Nic pewnie gorszego od tej że Tomek nie żyje. 

-Ja nie wiem.Twój ojciec nie żyje. Ale sprawce złapano.

-Co? 

-Przykro mi-rozłączyłam się

Straciłam dwie bliskie osoby w tej samej chwili.

---------------------------Narrator-------------------------------------

                                       5 dni później

Tego dnia odbywały się pogrzeby: ojca Oli i jej syna. Wszyscy byli przygnębieni nikt nie był nawet trochę szczęśliwy nawet najgorsi wrogowie. Po pogrzebie ruszyli w drogę powrotną. Nagle z za zakrętu wyjechał rozpędzony samochód. Wjechał w Ole i Jacka. Nikt nie przeżył. Asia teraz nie ma nikogo tylko jednych dziadków, którzy podjęli się jej opieki. Chodź wyszło na to że taż ma guza i nie wiadomo czy przeżyje...

-----------------------------------------------------------------------------------

Skończyłam. Nie za dobrze się czułam pisząc tą smutną historie Mała ale w końcu taką sobie zażyczyłaś. Jak wam się podobało?

Podzielcie ze mną swoja opinie. Przepraszam jeśli są błędy.

Pozdrawiam 

ToJa