8.1 Reakcja

8.1

-Jak to?-Powiedziała Ania.

-Ja też w to nie wierzyłam ale „ojciec” jest w szpitalu walczy o życie. To może być ostatni raz jak go zobaczymy jest operowany. Wjechał w niego i naszą „siostrę” Ole jakiś samochód. To jak chcesz do zobaczyć czy nie?-Wyjaśniła Klaudia.

-Tak, może się dowiem czegoś więcej.- Odparła Ania.

-To się ubieraj jedziemy do nich do szpitala zobaczymy co się dzieje.- Uśmiechnęła się Kamila po czym poszły obydwie się ubierać. Ciotki na szczęście nie było bo by nam zabroniła . Zabrał ją kolega Adam do siebie na tydzień bo miała tam bliżej do lekarza. Po 5 minutach byłyśmy już gotowe wsiadałyśmy właśnie do auta. Niestety były korki i dojechałyśmy trochę późno. Gdy dotarłyśmy na recepcje gdzie Ola miała czekać. Nigdzie jej nie widziałam więc postanowiłam zadzwonić.

--------Ola--------

Siedziałam przed salą, w której był tata nigdzie jej nie mogłam wejść, bo akurat byli u niego lekarze gdyż zdążył się obudzić. Gdy nagle zadzwonił mój telefon właśnie wtedy przypomniałam sobie o Klaudii która miała tu przyjechać z Anią. Szybko odebrałam telefon.:

-Słucham.- odparła Ola

-No cześć!!! Gdzie jesteś my czekamy na recepcji miałaś tam na mnie poczekać.- Odparła Klaudia

-Zapomniałam byłam zajęta tym że ojciec się obudził. Już do was tam idę, daj mi 2 minutki i jestem.

-Ok to czekamy koło recepcji

-Ok-Po czym ruszyłam w stronę windy zjechałam na sam dół i poszłam do recepcji. Czekały tam na mnie moje siostry Klaudia była ubrana w letnią jasno-niebieską sukienkę w kolorowe kwiaty miała ze sobą śliczną torebkę brązową z 2 małymi kieszonkami i 1 dużą. Ślicznie wyglądała, a buty to białe sandały na koturnie.

Ania była ubrana także w letnią sukienkę tylko różową z czarną kokardką i miała małą torebkę także brązową. A buty także sandały białe ale nie na koturnie, zwykłe, płaskie że tak powiem. Ania też ślicznie wyglądała. Podeszłam do nich i się przywitałam.:

-Hej!- odparłam

-Cześć!- odparła Klaudia

-Cześć!- odparła nie śmiało Ania

• -To ja się może przedstawie jestem Ola twoja siostra . Może mnie pamiętasz?
• -Ola tak pamiętam cię – Po czym rzuciła się mi na szyje
• -To może chodźmy do taty- odparłam po czym dodałam- mam nadzieje że lekarze już wyszli.
  Po czym udałyśmy się wszyscy do sali ojca. Gdy dotarłyśmy tata od razu się uśmiechną. Weszłyśmy i się przywitaliśmy.:
• -Cześć tato!-Odparłam.
• -Dzień dobry!- Powiedziały Klaudia z Anią tylko Ania trochę bardziej nie śmiało.
• -Witajcie kochane!- Myślał może że nie było tego widać ale popłynęła mu łezka. Nagle spoglądną na sale lekarz i mnie zawołał.:
• -Pani Aleksandra Wysocka?- spytał
• -Tak to ja
• -Możemy porozmawiać na osobności?
• -Oczywiście.- Po czym ruszyłam w strunę drzwi. Udałam się do pokoju lekarza. Ściany było białe na podłodze białe kafelki na środku brązowe biurko, a koło kilka szafek.:
• -Mogę wiedzieć co się stało?
• -Tak, pański tata Wojciech Wysocki ...
  -----------------------------
  Przybywam z nowym opowiadankiem dziękuję wam bardzo za 1500 wyświetleń mojego bloga. Mam nadzieję że się wam, i jeszcze co myślicie o tym bym założyła adres e-mail bym mogła się z wami kontaktować na osobności ( np. stworzyć razem jakieś opowiadania, czy coś w tym stylu? ) mam nadziej że tan pomysł także się wam podoba  więc postaram się jeszcze dzisiaj założyć i wam dopisać go w innym poście, a także  że podobało wam się to opowiadanko oto pytanka:
  -Co powie Oli lekarz?
  -I jak myślicie jaką przeszłość małą dziewczynki Ania i Klaudia odkąd zostały porwane?
  
  
  Pozdrawiam 
  ToJa